حضرت زینب(س) دارای مقامات توحیدی بود

علی درزی، استاد دانشگاه ادیان و مذاهب در گفت وگو با خبرنگار ایکنا از قم در پاسخ به اینکه نقش حضرت زینب(س) در واقعه عاشورا و در کنار برادرش امام حسین(ع) چه بود، اظهار کرد: زینب کبری(س) در دفاع از امام زمانش منحصر به فرد عمل کرد، زیرا در زمان جنگ و پیکار روز عاشورا هنگامی که امام حسین(ع) با مصائب بزرگ مواجه شد، حضرت زینب(س) به کمک برادر شتافت.

وی گفت: زمانی که شهدای کربلا، اصحاب و یاران امام حسین(ع) بر زمین افتادند و جز اهل بیت(ع) باقی نماندند، نخستین فردی که پا به زمین نبرد گذاشت، حضرت علی اکبر(ع) بود که بعد از مبارزه ای تماشایی با تیر دشمنان به شهادت رسید و پس از آن امام حسین(ع) خود را بر بالین فرزند رساند و فرمود: «ای فرزندم خدا بکشد مردمی را که تو را کشتند، چقدر این مردم بر خدا و هتک حرمت رسولش گستاخند، پس از تو خاک بر سر این دنیا» و در همین حال حضرت زینب(س) خود را به امام حسین(ع) رساندند و سعی کردند ایشان را دلداری دهند تا این مصیبت بیش از این بر امام حسین(ع) فشار نیاورد.

حضرت زینب(س)؛ مدافع و همراه همیشگی امام زمان خویش

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب بیان کرد: شهادت برادرزاده امام حسین(ع) یعنی قاسم بن حسن برای امام بسیار ناگوار بود و زمانی که ایشان بر زمین افتاد و امام حسین(ع) را صدا زد، امام بر پیکر قاسم حاضر شدند و حضرت زینب(س) نیز در کنار امام حسین(ع) تسلی خاطر ایشان بودند. در میان شهدای کربلا برخی فرزندان حضرت زینب(س) بودند و حضرت زینب(س) برای کمک به امام حسین(ع) فرزندش را به یاری ایشان فرستاد.

وی گفت: هنگامی که تمام یاران و اصحاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند و تنها امام سجاد(ع) حضور داشت که بیمار بود، حضرت زینب(س) باز هم برای دفاع از امام زمانش به میدان رفت و به عمر سعد نهیب زد که «آیا اباعبدالله را می کشند و تو نگاه می کنی؟» که با سرزنش زینب کبری، اشک از چشمان عمر سعد جاری شد و لحظه ای به خودش آمد، اما باز هم دست از جنایاتش برنداشت.

درزی با بیان اینکه با شهادت امام حسین(ع) مصیبت های حضرت زینب(س) به اوج خود رسید، افزود: حضرت زینب(س) تا آخرین لحظات زندگی امام حسین(ع) در کنار برادر بود و پس از شهادت امام حسین(ع)، هنگامی که امام سجاد(ع) در بستر بیماری بود، وظیفه سر و سامان دادن و دلداری به فرزندان و بانوان اهل بیت(ع) را بر عهده داشت، امام حسین(ع) نیز به حضرت زینب(س) مأموریت داده بودند احکام دینی را تا بهبودی امام سجاد(ع) برای اهل بیت(ع) بازگو کنند.

وی بیان کرد: حضرت زینب(س) هنگامی که پیکرهای شهدای کربلا را بر زمین گرم کربلا مشاهده کرد در مقابل دشمن هیچ ناتوانی از خود بروز نداد زیرا می دانست دشمنان منتظر مشاهده ضعف اهل بیت(ع) هستند و هنگامی که به پیکر امام حسین(ع) رسید به خداوند گفت: «خداوندا این قربانی را از ما قبول بفرما.»

استاد حوزه و دانشگاه گفت: سینه امام سجاد(ع) با مشاهده این صحنه ها و پیکرهای شهدا به تنگ آمده بود و حضرت زینب(س) وظیفه داشت از امام جوان بیمار نیز دفاع و پرستاری کند، بنابراین به امام سجاد(ع) فرمود این چه حال و روزی است که در تو می بینم، امام سجاد(ع) پاسخ داد که پیکرهای شهدای ما را در خاک و خون رها کرده اند و حضرت زینب(س) پاسخ داد این پیمانی است از جانب خدا با جدت و عمویت و پدرت، مردمی از امت که فرعون های زمین آن ها را نمی شناسند اما فرشتگان آن ها را می شناسند این پیکرهای خونین را جمع می کنند.

بانویی که همه چیز را در راستای بندگی خدا می دید

وی در پاسخ به نحوه بندگی حضرت زینب(س) افزود: جمله معروف حضرت زینب(س) که هنگام شهادت امام حسین(ع) بر بالین ایشان حاضر شدند و در بارگاه الهی فرمودند: «اللهم تقبل هذا القربان.» نشان دهنده بصیرت و نگاه توحیدی این بانوی بزرگ است که همه چیز را در راستای بندگی خداوند می دید، یکی دیگر از فرازهای مناجات حضرت زینب(س) این است که می فرماید: «ای پناهگاه کسی که جز تو پناهی ندارد، ای تکیه گاه آن که جز تو پشتوانه ای نمی شناسد، ای خدایی که سیاهی شب و سفیدی روز و صدای آرام درخت و آب بر تو سجده می کنند، ای خداوند، ای خداوند، ای خداوند.»

درزی بیان کرد: پس از حرکت کاروان اهل بیت(ع) به سوی کوفه بخشی دیگر از مسئولیت حضرت زینب(س) آغاز شد که بیداری مردم و تبیین وقایع روز عاشورا بود و هنگام رسیدن کاروان به کوفه ایشان پس از ستایش خداوند، رو به مردم کوفه که برخی شاد و برخی غمگین بودند خطبه ای خواندند و گفتند ای مردم کوفه، ای مردم فریبکار، بگریید که همیشه دیده هایتان گریان و سینه هایتان بریان باد، پیمان های شما دروغ است و چراغ ایمانتان بی فروغ، مردمی هستید لاف زن، خودنما، دوست کُش و دشمن نواز.

وی ادامه داد: حضرت زینب(س) در ادامه فرمود می دانید چگونه جگر رسول خدا(ص) را مجروح کردید و حرمت او را شکستید و چه خونی بر زمین ریختید و چه خاکی بر سر ریختید، زشت و نابخردانه کاری کردید که زمین و آسمان از شر آن لبریز است و شگفت مدارید که چشم فلک خونریز است، همانا عذاب آخرت سخت تر است و زیانکاران را یار و یاوری نیست.

خطبه های حضرت زینب(س) نقش کوفیان و ماهیت عاشورا را روشن کرد

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب در پاسخ به اینکه حضرت زینب(س) با خطابه هایش چه نقشی ایفا کرد، بیان کرد: بشیر بن حذیم اسدی می گوید در آن روز به زینب نگاه می کردم و تاکنون بانوی بزرگ منش و سخنوری مانند او ندیده بودم و انگار زبان حضرت علی(ع) در کام اوست که به جای ایشان سخن می گویند.

وی گفت: حضرت زینب(س) در خطبه هایی که در کوفه ایراد کردند نقش کوفیان را بیشتر روشن کردند اگر چه یزید دستور داده و ابن زیاد فرماندهی و عمر سعد اجرا کرده بود، اما کوفیان در این پیشامد نقش اساسی داشتند، چراکه اگر مردم کوفه از خود ضعف نشان نمی دادند و پیمان نمی شکستند چگونه عبید الله بن زیاد می توانست لشکری بزرگ فراهم کند.

درزی موقعیت دیگر حضرت زینب(س) را تبیین ماهیت و واقعیت عاشورا دانست که بیانگر مقامات توحیدی ایشان است و افزود: ابن زیاد برای اینکه به شهدای کربلا و اهل بیت(ع) توهین کند می گوید سپاس خداوندی که شما را کشت، اما حضرت زینب(س) فرمود جز زیبایی ندیدم و شهادت برای آن ها مقدر شده بود و به زودی خداوند آنان و تو را فراهم می آورد و در پیشگاه خداوند داوری می شوید و ببین در آن روز رستگاری برای کیست.

وی بیان کرد: یزید هنگامی که اهل بیت امام در مجلسش حاضر شدند و سرهای شهدای کربلا را آوردند شعری خواند و گفت کاش پیران قبیله من که در جنگ بدر کشته شدند می دیدند قبیله خزرج نیز به زاری افتادند و از شادمانی هلهله می کردند، به تلافی جنگ بدر بزرگان آن ها را کشتیم و حساب مان با آنان تسویه شد. نه خبری از آسمان آمد و نه وحی نازل شد؛ این سخنان کفرآمیز یزید موجب شد حضرت زینب(س) بفرماید که سپاس خدا را که پروردگار هر دو جهان است و درود او بر سالار رسولان، خداوند راست گفت که عاقبت کسانی که مرتکب کارهای بد شدند ناگوار تر بود زیرا اینان آیات خدا را دروغ پنداشتند و آن ها را به مسخره گرفتند، یزید گمان می کنی اکنون که زمین و آسمان بر ما تنگ است؛ در پیشگاه خدا بر ما ننگ وجود دارد و بر تو بزرگواری است، به خود می بالی و از کرده خود خوشحالی که جهان به کام توست در حالی که این شادی تو را عذاب و این مهلت برای تو بلاست.

ترس یزید از خطابه های حضرت زینب(س)

وی گفت: سخنان حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در تبیین واقعیت جریان کربلا چنان مؤثر بود که یزید ترسید و برای حفظ جایگاه خود شروع به بدنام کردن عبیدالله بن زیاد کرد و گفت لعنت خدا بر عبیدالله بن زیاد، حال هر نیازی دارید برای من بنویسید تا من انجام دهم که از سخنان یزید و بازگشت او از حالت غرور و سرمستی از شهادت اهل بیت(ع)، یک گردش کامل ایجاد کرد تا چهره پلید خود را مخفی نگه دارد و تمام جنایات را بر عهده عبیدالله بن زیاد بیندازد که این امر نشان دهنده نقش تبیین است.

استاد حوزه و دانشگاه اظهار کرد: همچنان که از قیام امام حسین(ع) درس آزادگی آموختیم، باید از پیام آور کربلا حصرت زینب(س) نیز درس صبر، توحید و تبیین بگیریم، امروز با دستگاه بسیار قدرتمند تبلیغات دشمن مواجه هستیم که سعی در تحریف واقعیت دارد و وظیفه هر عالم این است که در جامعه با الگو گیری از حضرت زینب(س) آن را تبیین کند.

گفت وگو از الهام حلاجیان

انتهای پیام